Dekt de aard’ niet meer voor ons gezigt;
Der starren glans verbleekt, de zonne
Roept alle menschen tot hun pligt.
De lucht hult zich in purper kleuren,
Terwijl de morgen vrolijk lagcht;
En voor de glanssen, die hem sieren,
Wijkt ijlings weg de vaale nacht.
Aan de oosterkim klimt, vol van luister,
De lieve koesterende zon -
De wolken schitt’ren - welk een schoonheid! -
Door ’t licht van deeze levensbron -
De roos verspreid weer nieuwe geuren
Nu morgendaauw haar blaadjens dekt;
Terwijl ’t... verschoolen, ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten