donderdag 13 oktober 2011

Turf en dakpannen

Turf steken (bron)
Elfde brief, deel 4

Dat het moeras ontstaan is als gevolg van de “Kimbrische vloed” lijkt mij een verzinsel, maar het is wel opmerkelijk dat deze Peel, ofschoon het op het hoogste punt van de Meierij ligt, een moeras is waar men niet doorheen kan lopen, laat staan rijden, behalve over de enkele wegen die erdoorheen zijn aangelegd. Tenzij het heel erg droog is, natuurlijk.

Als men fatsoenlijke sloten zou aanleggen en de turf systematisch van voor naar achteren zou afgraven, zou men hier op een gegeven moment goede bouw- en weilanden kunnen creëren. Maar nu graaft men de turf uit ronde kuilen, waarin het water steeds blijft staan, terwijl er tussen de kuilen veel blijft zitten wat men er nooit meer uit kan halen.

Op een half uur lopen van dit dorp ligt een buurtschap (hier noemt men dat een gehucht), dat de Zijlberg heet, omdat hier in aloude tijden schepen gevaren zouden hebben. Maar dat klinkt wel ongeloofwaardig. De bodem is hier bezaaid met kleine keitjes, waaronder heel mooie, zelfs van doorschijnend marmer. In deze buurtschap staan ook enkele pottenbakkerijen, waar men ook dakpannen en vloertegels bakt, die men hier plavuizen noemt. De klei die hiervoor nodig is, wordt hier uit de grond gehaald. Men vindt er ook het gele zand, dat zo sterk kan kleuren. Men gebruikt het om de dakpannen roder te maken (al denk ik dat dat weinig toevoegt), want de kunst om ze blauw te maken beheerst men hier niet, al is die techniek algemeen bekend en makkelijk toe te passen.

De kerk van Deurne is een groot en mooi gebouw, met een hoge toren die nog niet zo erg oud is. Enkele jaren geleden is de toenmalige toren midden in de winter door de bliksem in brand gestoken en helemaal afgebrand. De kerk ontsnapte daaraan. Deze toren is wel vaker door de bliksem getroffen.

Geen opmerkingen: